miércoles, 31 de marzo de 2010

Yawning Man- Vista Point (2008)

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEbYf7Hf2TvaE7hmiJ88MhyTe9rZtfaayOefJsUj3GVzXBetNwmpwEF5x5WOKTdUQ3Cpj-vlxkI4EqFPnnILhV_tl88ccN8UE0A9XgkU3xImsSThHbQXeVySULU1CDMjelhFCx5z14bUqd/s400/Front1.jpg




















Clásicos y fundamentales.  Casi 25 años de descargas sonoras. Los dioses del desert rock.




(Santi)

viernes, 26 de marzo de 2010

Za!... y que alegría cuando me dijeron!

Si lo empírico y lo divino acordaran grabar un disco mirando más allá de los ejércitos y de las malformaciones fisiológicas, Macumba o  muerte sería un canto a la alegría. Quizás los Za! relevarían a sus tropas y conformarían un nuevo frente encargado de realizar sacrificios obscenos hacia los adoradores de Baal, obligándoles a aniquilar a sus propias moscas.


- ¿Za! es una forma de entender el contexto que os rodea o una experiencia fruto de una aparición divina? El contexto que nos rodea no se puede entender, porque a la izquierda de nuestro local de ensayo tenemos al espíritu de Cliff Burton interpretando la discografía completa de Metallica, y más a la izquierda tenemos a un señor que sólo canta “ho ho hoy”, como si recogiera espárragos en el Tirol. Por otra parte, a Dios no le debe de gustar Za! porque no le hemos visto en ningún concierto, y en cambio sí que ha aparecido más de una vez Dani Blue,  la última reencarnación de Belcebú. Así pues, sólo podemos ofrecer una triste definición empírica y deciros que a día de hoy, Za! somos dos personas tocando toda la música que se nos ocurre.

- En el supuesto de que pudierais elegir, ¿dónde grabaríais un disco, en una bonita cala del cap de creus o en una playa desierta del norte de África? Si hubiera presupuesto, habría que probar de grabar el disco metiéndonos cada uno en distintos vehículos a distintas velocidades, y así jugar con el efecto Doppler, aquello de la sirena de las ambulancias.

- Para no ofenderos equivocándome, ¿qué bandas os han influido más durante todo este tiempo que lleváis juntos?  ¿Qué escucháis en la furgo? Nunca nos ofenderías! Nuestros ídolos son Kongar Ol-Ondar, Don Van Vliet, Hammurabi, Mucho Muchacho, Toumani Diabaté, Steve Reich, Buggamaistah, Zack de la Rocha, Rob Mazurek, Butch Morris y Vincent Leone, así a bote pronto. Durante nuestra última gira con las Agent Ribbons, sonó mucho Vinicius, Jacques Brel y Flying Luttenbachers, aunque nuestro disco fetiche para los desplazamientos es “Hecho, es simple” de 7Notas7Colores.


- ¿Pensáis que habéis tocado techo con Macumba o muerte, o es posible que Za! siga evolucionando? La evolución no se puede frenar, evolucionamos constantemente: de hecho, a Pau le ha brotado un tercer pezón y pelo detrás de las rodillas.

- ¿Grabaréis pronto el nuevo disco? ¿Seguiréis en Acuarela? El nuevo disco se llamará “Megaflow”, supongo que saldrá en otoño y lo sacaremos con Acuarela sólo si nos pagan eso de los vehículos y las ambulancias que os contaba.

- Por último, en pocos días giráis por UK, ¿qué esperáis encontraros por allí? Hooligans. Seguro que son mejor compañía que el señor Ho ho hoy.


(Santi)

lunes, 22 de marzo de 2010

Homenaje al Tao

Dios,
Gracias por concederme la vida.
Por permitirme renegar de ella.
Por concederme torpeza
y permitirme convivir con ella,
aprender de ella.

Por condecerme imaginación
y permitirme abusar de ella
y desaprovecharla.

Dios,
Gracias por concederme tiempo.
Para malgastarlo, para disfrutarlo,
para anhelarlo.
Por permitir equivocarme,
para no aprender jamás.


Por hacerme desear la muerte
para aferrarme más a la vida.
Gracias Dios, por negarme la suerte
porque sin ella, deseo más la muerte.


Concédeme miedo, Dios, que lo recibiré con los brazos abiertos.
Dame ambición y humildad. Dame honestidad, pero permíteme mentir.


Gracias Dios, por permitirme odiar.
Por permitirme amar, permitirme sufrir o desear.


Concédeme determinación, concédeme
pasión y que no disminuya.


Dame cuantas cargas desees
para quitarme la decisión, la voluntad para afrontarlas, para hacerme más fuerte.
 

Concédeme dolor. Por favor Dios.

Tortúrame ahora mismo .


(Le Päsk, en algún momento de 2007).

martes, 16 de marzo de 2010

121db...assaig/error

          Un honor estrenarnos en el blog con uno de los grupos que más de cerca vivimos y que, sin duda, forma parte de nuestras vidas indirectamente. 121db es un grupo de la “terra”, pero poco tiene que ver con el folklore típico de aquí. Con su recientemente estrenado vídeo de la canción “La Mètrica Perfecta”,  queda demostrado que esto va para largo. Y no se quejarán los señores Víctor (voz y guitarra), Ramón (bajo y coros) y Albert (batería)… fichados por GOR DISCOS y con la colaboración de Eric Fuentes (The Unfinished Sympathy) y su tropa, han conseguido un sonido muy personal y enérgico, lo que hace que escuchar su ultimo LP “Assaig/Error” sea más que recomendable.

             (Foto por Josefina Andrés)

1.¿Qué opineu de la SGAE?  Els drets d'autor és lògic que es protegesquen d'alguna forma i s'obtinga rendiment econòmic. Sobretot cal pensar en els professionals de la composició que no es dediquen a tocar les seus peces (per exemple els de les bandes sonores o la música clàssica). Per al rock la cosa arriba un poc distorsionada perquè les societats d'autors son fruït d'un règim antic. No obstant, el què no estem d'acord és que siga una insitució pseudoprivada i en règim de monopoli la que s'enduga quasi tot el pastís.

2. ¿Us identifiqueu amb algun plat de la cuina mediterrània?  Som fans del menjar tradicional. Qué seria de nosaltres sense l'Arròs al Forn.

3. ¿Com creieu que rep el públic no valencià-parlant les vostres lletres?  Si s'esforça per entrar-hi esperem que amb comprensió i identificació. El valencià no és una llengua difcíl i sí molt musical. Supose que les sensacios que desprenen les cançons es poden rebre igual encara que no siga la teua llengua principal.

4. ¿Què ha significat per a vosaltres haver estat triats entre els discos de l'any en Rockzone i Mondosonoro tant del 2008 com del 2009?  Són dues revistes importants, i fa il.lusió. T'encoratja per seguir treballant. Però l'important és el dia a dia.

5. ¿Quins són els avantatges i els inconvenients de ser un trio?   Un taburet de tres potes mai coixetja.

6. ¿Us costa molt posar-vos d'acord quan aparentment pertanyeu a diferents ambients? Un és bakala, l'altre ve del deathmetal i l'últim del surf instrumental, a pesar d'això ens apanyem prou bé. 

7. Recomanar-nos un llibre i un disc cadascun. 
Ramón: 
-"Michel Houellebecq - Las partículas elementales" (llibre).  És una patada en l'èstomac a la generacó post 68. Una brutal despcripicó de la soledat.
-"Penfold - Our first taste of escape" (disc). Un disc tendre i amb ràbia, del milloret de l'indie d'arrel emocore. Any 2001.

Víctor: 
-"Natsuo Kirino - Out" (llibre). Assesinats i Japó, una mescla que no pot fallar.
-"Fugazi - In on the Kill Taker" (disc). Un disc que pot canviar la forma que tenies d'entendre la música. Any 1993.

Albert:  
-"Manuel de Pedrolo - Tocats pel foc" (llibre). El vaig llegir fa uns quants anys i hui en dia encara el recorde per les inquietuts que em va provocar.
-"Placebo - Battle for the sun" (disc). Ara mateix em quede amb aquest disc. M'ha fet redescobrir aquesta banda i m'ha donat moltes hores de música i avui en dia amb tanta informació musical, per a mi, ja es un gran mèrit.




(meri y rou)

lunes, 8 de marzo de 2010

Castlevanians y la llegada de un nuevo ciclón

Castlevanians se conforman lentamente en una buhardilla de madera situada sobre la cervecería de uno de ellos, en la que escuchan la tercera radio y observan enloquecidos los carteles primaverales.

Estos cuatro valencianos, (Alberto Beltrán a la voz y a la guitarra, Jose Delafuente al bajo, Tita Aguilar a la guitarra y Enric Alepuz a la batería) cansados de otras formaciones, reverberan por el desván sin horarios ni agenda un par de años, tirando incansablemente esbozos a la basura, hasta decidir un día grabar cinco de ellos en el estudio de Facundo Novo y autoeditar 500 copias amistosas a principios de 2010.

Estos cinco temas confirman, abren y aclaran diversas conjeturas, temores y expectativas para el futuro sonoro de Castlevanians quienes ya se encuentran conformando nuevas canciones con una personalidad algo distinta.

1.   1. Sé que es una pregunta muy típica, pero xq Castlevanians y xq no habéis bautizado el ep? Después de muchos nombres fallidos, que bien estaban cogidos por alguien o no le gustaban al tita (este tampoco le gusta) estábamos dispuestos a llamarnos como fuera y en un viaje de carretera nos propusimos bajar del coche con un maldito nombre para siempre, así que entre diplodocus , shiny food, White waves, mangosta , jellyfishermanns, ghydra y demás sinsentidos escogimos este que nos recuerda a videojuegos de dos bits y castillos oscuros, cosas que nada tienen que ver con nosotros (esto ultimo nos decidió).

Lo de no bautizar el EP no te sabría decir por que, pero supongo que no hay nada que englobe los cinco temas, los cuales solo son ensayos de algo, pruebas que necesitábamos ver desde fuera antes de salir a tocar.
 
2. Castlevanians es fruto del caos, de la casualidad o de un proyecto que ha sufrido una progresión desde hace unos años? Alberto, Tita y Enric ya veníamos de un proyecto anterior (Watermelon Core) y cuando un día nos encontramos tirado al Dela, que como tocaba tan bien y tenia los andares tan bonitos lo metimos en nuestro desván, y allí esta la mar de contento, a veces le llevamos cabezas de pescado a cambio de líneas gordas y sonríe.
Poco a poco empezamos a concretar el sonido general, decidimos tirar muchas canciones a la basura, apretar cinco de ellas y grabarlas. Así que supongo que caos, casualidad, progresión y mucha calma. 

3. ¿A qué os dedicabais antes de Castlevanians? En cuanto a proyectos musicales, hemos pasado por muchos grupos, como hemos dicho antes, Tita Alberto y Enric tocaban juntos con Watermelon Core, y Dela venia de otras formaciones como Kippel, Biggum y matahari beats cuac summertime…

4. En lo referente al sonido, la voz de Alberto es uno de vuestros puntos fuertes, casi perfecta en la ejecución. Esto es algo en lo que habéis insistido o simplemente (como comenta el señor Daniel Higgs de Lungfish), os habéis rendido a la canción durante su proceso de creación. La verdad es que no hemos insistido mucho en el trabajo de la voz, así es como es, y la verdad es que ha habido bastante improvisación en el estudio y primeras tomas que se han quedado, pero bueno en el futuro será mas simple y trabajada,(o tal vez no).
5. ¿cómo es el proceso de composición? ¿cómo trabajáis los ritmos? Primero hacemos una jam a partir de algún riff o algún esbozo que trae alguno de nosotros, lo saturamos de elementos y a partir de ahí empezamos un proceso de limpieza, a veces algo largo. De este modo las canciones pueden dar mil vueltas y pueden acabar en algo muy distinto de cómo habían  empezado, es algo así como un  collage de elementos.

5.   6. Supongo que será necesario preguntaros por vuestras bandas o discos preferidos…
Para no reñir diremos cada uno varios… Dela : Nueva Vulcano “juego entropico”, explosions in the sky “ all of a sudden i miss everyone”, arcade fire “ funeral”; Enric: Radiohead “in rainbows”, grizzly bear “ veckatimest”, standstill “viva la guerra”; Tita: templeton “exposición universal”, los planetas “todos “, sigur  ros  “takk”, mogwai “mr beast; Alberto: low “ the great destroyer”,  jeff buckley “ grace”, Beach house “ devotion “, animal collective “strawberry jam”; Aunque sabe mal dejarse cosas grandiosas de Sonic Youth, Yo la tengo, Pj Harvey, Wilco … la lista podría ser enorme.

7. Para finalizar, para cuándo el directo; estamos ansiosos! Pues , para finales de abril es posible, nos vemos allí y gracias! 


(Santi)  

martes, 2 de marzo de 2010

Big Black "Songs about fucking"

Últimamente por el litoral estamos rendidos a esta gran banda que lideró el ya mítico productor Steve Albini (Shellac) a mediados de los 80.

El disco es "Songs about fucking", BRUTAL!!!

http://www.southern.com/southern/band/BIGBL/pics/17724L.jpg



(Santi)